Maurice Roucel belde me vorige week. Schaamteloze name-dropping terzijde, dat heb ik altijd al willen zeggen. Immers, hoe vaak reageert een levende legende op een vlaag van e-mails met een telefoontje om een tijd in te stellen voor een interview een week later.
Dit bericht kan affiliate links bevatten, wat betekent dat we een kleine commissie verdienen op aankopen via de links (zonder extra kosten voor u). Dit verandert onze mening niet, maar helpt wel om de site te ondersteunen. Bedankt!
Ik ben boos omdat Maurice Roucel in zijn bijna vijf decennia lange carrière de man is achter geuren als:
- Rochas Tocade EDT (1994) ·
- Serge Lutens Iris Zilveren Mist EDP (1994)
- Hermès 24 Faubourg EDP (1995) ·
- Lalique Pour Homme EDP (1997) ·
- Gucci Envy EDT (1997) ·
- Rochas Man EDT (1999) ·
- Frédéric Malle Musc Ravageur EDP (2000) ·
- Bond No 9 New Haarlem EDP (2003)
- Guerlain L’Instant de Guerlain EDP (2003) ·
- Donna Karan DKNY Be Delicious EDP (2004) ·
- Lolita Lempicka L de Lolita Lempicka EDP (2006) ·
- Guerlain Onbeschaamdheid EDT (2006)
- Le Labo Labdanum 18 EDP (2006) ·
- Nautica Reis EDT (2006)
- Amouage Reflectie Vrouw EDP (2007)
- Lancôme Hypnôse Homme EDT (2007) ·
- Frédéric Malle Dans Tes Bras EDP (2008) ·
Meer recent heeft hij nichemerken als Atkinsons, Cochine, Maison Rebatchi en Shalini zijn kenmerkende Gallische flair gegeven.
Maurice Roucel ging niet de traditionele weg van de parfumschool. Beginnend bij Chanel in 1973, waar hij samenwerkte met Henri Robert (bedenker van No 19 en Cristalle), leerde hij zichzelf de fundamenten van het vak.
Ongetwijfeld gaf zijn achtergrond als chromatografiechemicus, met zijn technieken om een mengsel in zijn afzonderlijke componenten te scheiden, hem een technisch voordeel.
Zijn vroegste geuren waren Henry M. Betrix Country EDT (1979) en Krizia K de Krizia (1981). In 1996 trad hij in dienst bij het Duitse geur- en smaakbedrijf Symrise, dat hem erkende als een meesterparfumeur – een zeldzame onderscheiding in de industrie.
Andere verwezenlijkingen zijn de Prix François Coty (2002) en de Chevalier des Arts et des Lettres (2012).
Wanneer we een praatje maken, is de in Normandië geboren, in Parijs gevestigde parfumeur humoristisch, inzichtelijk en openhartig. Ik probeer erachter te komen aan welk project hij momenteel werkt – terecht, hij houdt vol dat het vertrouwelijk is.
In plaats daarvan praten we over een breed scala aan onderwerpen, waaronder synthetische stoffen, amber, klanten tevreden houden en zijn nieuwste carrièremijlpaal naderen.
Je bent autodidact. Hoeveel jaar heeft het geduurd voordat je de essentie kende?
[Laughs] Ik ben nog steeds aan het leren. Dat doe je altijd in deze business.
Musk lijkt een van je favorieten te zijn. Waarom spreekt het je zo aan?
Ah ja, ik hou van muskus, maar ik werk graag met veel dingen. Ik heb geen specifieke favoriet.
Hoewel ik moet werken aan de ideeën van klantbriefjes, die vrij specifiek zijn, geniet ik persoonlijk wel van iets met de structuur van muskus, vanille [vanilla], amberachtig, zoet maar niet te zoet, comfortabel.
Een beetje van de stijl, zou ik willen zeggen, van Guerlain, Guerlinade [the house’s signature accord originally created by Aimé Guerlain in the late 19th century].
U had het over barnsteen. Er is veel verwarring over…
In het begin kwam ambergris van de potvis. Tegenwoordig is het eerlijk gezegd onmogelijk. Nu dieren steeds meer verboden worden, heb je synthetische stoffen of basen – misschien heb je bijvoorbeeld wel eens gehoord van Ambre 93 van de Laire.
Je hebt zoete amber en droge amber. Het product Ambroxan is droog amberachtig. Als je kijkt naar de parfumerie van Guerlain, de beroemde Guerlinade, kan het worden gezien als amberachtig, maar niets te maken met de originele amber [laughs].
Ambre 83 van de Laire probeert iets comfortabels, geruststellends, vrouwelijks, omhullends, dat soort dingen toe te voegen.
Parfumerie vertrouwt op een mix van naturals en synthetische stoffen…
DKNY Be Delicious is volledig synthetisch.
En het is geweldig…
Ja, het is geweldig, maar het is een kwestie van de kunst van de parfumeur om iets te laten ruiken goed.
Hoe ga je om met het idee dat “natuurlijk het beste is”?
Dat is niet het geval. Als je het DNA van je parfum een sterk karakter wilt geven, moet je synthetische stoffen gebruiken.
Je hebt in je carrière meer dan 150 parfums gemaakt. Heb je ooit geworsteld met zelftwijfel of om met eendeas of inspiratie?
Misschien, ik weet het niet, tel ik ze nooit.
Soms is het moeilijk om het juiste idee te vinden, zeker weten. Maar als je het hebt en het is aangenaam voor de klant, kunnen we het werken om het goed te creëren. Soms kun je iets in één middag maken, zoals ze zeggen, soms kan het vijf tot zes jaar duren.
Hermès 24 Faubourg is een van mijn favoriete creaties van jou. Het is zo’n mooie klassieker…
Weet je, oorspronkelijk was ik geen fan van oranje bloemen absolute, niet van mijn kopje thee.
Ik dacht op dat moment, de opdracht van Hermès was om iets te creëren rond de Middellandse Zee, de zee, de zon. Voor mij betekenen mediterrane landen oranje bloem, dus daarom heb ik ervoor gekozen om ermee te werken.
En het duurde vier tot vijf jaar om het parfum te maken. De mensen uit Hermès zijn vrij kieskeurig. Ze zijn erg veeleisend [chuckles]. Wanneer je de sjaals hebt, het leer, is alles absoluut prachtig, gefocust en van zeer hoge kwaliteit.
Laten we het hebben over een van je meer recente creaties, Rebatchi Musc Panache EDP [2019] die ik toevallig net van het bedrijf heb gekregen. Hou van de zachte poederigheid…
Oorspronkelijk was het een parfum dat ik voor mezelf had gemaakt. Deze ideeën kunnen vervolgens worden voorgesteld aan een klant en als ze het leuk vinden, kunnen ze het vervolgens nemen [laughs].
Heb je veel van deze ideeën die wachten om te worden gerealiseerd?
Weet je bijvoorbeeld, toen ik was, niet zo ver van je vandaan echt [I’m in Johannesburg, South Africa], op het eiland Réunion, ik heb nog nooit in mijn leven zoiets moois geroken als de tiaré. Dus ik werd geïnspireerd en dat werd L’Instant de Guerlain.
Is dat hoe je vaak inspiratie opdoet? Op reis?
Inspiratie kan overal vandaan komen. Net als bij DKNY Be Delicious dacht ik waarom geen appel, maar een appel in mijn stijl. Ik voeg graag iets anders toe.
Zijn er bepaalde compromissen die je niet wilt sluiten wanneer je met een klant werkt?
De klant behagen, dat is oké. Maar ik heb altijd de controle over mijn formules en probeer mijn klant – en mezelf – te behagen.
Teruggaand naar fruitige geuren, ontdekte ik een van je minder bekende creaties uit 2008, Adidas Natural Vitality EDT, op Fragrantica.
Welke? Ligt het aan mij? Sorry, ik herinner me niet al mijn parfums.
Je gaat in 2023 50 jaar in de industrie. Wat is de grootste verandering in die tijd geweest?
Ja, het is een lang leven, een groot deel van mijn leven.
Toen ik begon waren er jaarlijks 20 tot 30 maximaal 30 nieuwe parfums op de markt. Tegenwoordig zijn het er 3 000 [laughs]. Iedereen wil een parfum lanceren.
Om een succes te hebben, moet je naar de grote trend gaan. Toen Mugler Angel werd gelanceerd [in 1992] het werd helemaal niet gewaardeerd om zijn innovatie. Drie jaar later maakten veel mensen de zus, de neef, de moeder, de grootmoeder van Angel.
Wat betekent dat veel parfums geen sterke inspiratie hebben. Investeren in hen is niet in hun kwaliteit, maar meer in de communicatie en publiciteit en ga zo maar door.
Je hebt veel parfums op de markt voor een jaar, maximaal twee jaar. Ze blijven niet in het geheugen omdat ze niets specifieks hebben.
Niche heeft een soort antwoord op de wens van de klant naar iets eigenaardigs.
Wat zou je graag zien veranderen in de branche?
Een partnerschap met de klant. En niet iedereen probeert de opdracht te winnen. Om te winnen moet je commercieel zijn, wat jammer is voor de creativiteit.
Maar als je werkt met iemand als Frédéric Malle, sommige bedrijven zoals Chanel, Guerlain, kun je mensen voor je vinden die een gevoel voor parfumerie op het juiste niveau hebben.